Ik ga binnenkort 360°-video 360°-video is een video-opname waarbij beelden zijn gemaakt in alle richtingen tegelijkertijd. Dit wordt in het Engels ook wel virtual reality video of immersive video genoemd. maken in het Midden Oosten. Maar omdat ik vertrouwd wil zijn met de apparatuur, wilde ik eerst even proefdraaien op een veiligere locatie.

‘De apparatuur’ is een wat voorbarige term, want er bestaat nog niet ‘dé apparatuur’ voor 360°-video. Alles staat in de kinderschoenen, er worden op dit moment diverse camera’s speciaal voor VR ontwikkeld. Sommige zijn af. Andere zouden dat allang moeten zijn, maar zijn teruggeroepen naar de fabriek. Bij kinderschoenen horen kinderziektes.

Proefdraaien op een asielzoekerscentrum

In afwachting van een goedwerkende, alles-in-een camera, besloten wij te draaien met de oerversie van de 360°-videocamera: de kubus met 6 GoPro’s en dus met zes lenzen die even zovele kanten op kijken. Het videomateriaal van de 6 SD-kaartjes wordt daarna in post-productie tot een digitaal Panorama Mesdag Panorama Mesdag is een cilindervormig schilderij dat een vergezicht biedt op de Noordzee, de duinen, Den Haag en Scheveningen, terwijl de toeschouwer in het midden staat. Kijk voor mee informatie op Wikipedia. aan elkaar gemonteerd.

We moesten voor onze generale repetitie naar Eindhoven: niet bepaald oorlogsgebied, maar de plek die dat nog het meeste benaderde was het lokale asielzoekerscentrum. Daar wachtte een Syrische familie uit IS-hoofdstad Raqqa op ons. Vader Moussa is beeldend kunstenaar en dus een van de eersten die uit Raqqa vluchtten. IS heeft het niet zo op beeldhouwwerken en kunstenaars. IS staat voor Islamitische Staat. Het is een terreurbeweging die in 2014 een islamitsch kalifaat uitriep in delen van Syrië en Irak. Een kalifaat is een staat die wordt geregeerd door een kalief, oftewel een opvolger van de profeet Mohammed. Kijk voor meer informatie op Wikipedia. Of lees het boek van Hans Jaap Melissen: IS – Tot alles in staat.

Piepende camera’s

We besloten te filmen in een simpele opstelling: ik naast de camera, Yori erachter. Moussa vertelde voor de camera over zijn leven, over zijn vlucht in een vrachtauto, Nederland binnen.

We waren nog lang niet bij het moment dat hij kon uitstappen en asiel aanvragen toen de camera’s begonnen te piepen: de batterij van een van de camera’s was leeg.

Geduldig schroefde Yori een GoPro los en verving de batterij.

Moussa vervolgde zijn verhaal. We hoorden over hoe hij na een tijdje ook zijn vrouw en kinderen liet overkomen naar Nederland.

Toen was er weer gepiep.

En daarna weer.

“De camera is oververhit”, zei Yori vertwijfeld.

Aan de binnentemperatuur in het asielzoekerscentrum kon het niet liggen: zo’n 23 graden.

“Hebben jullie misschien een koelkast?”, vroeg ik aan Moussa.

“Natuurlijk”, antwoordde hij en ging voor naar de kleine keuken. De appels en wortels in de groentelade kregen op de glasplaat boven zich gezelschap van onze camera.

We pauzeerden.

Yori legde uit dat dit een nieuw en kleiner model GoPro is, waar al eerder problemen mee waren. De grotere versies hadden hier nooit last van.

Na een kwartier probeerden we het interview te hervatten. Het duurde nog geen vijf minuten of er piepte weer van alles. Moussa bleef aardig en geduldig. Hij bood ons een vriesvak aan, maar we besloten dat het genoeg was.

We hadden een les geleerd voor de geplande reis. Om te beginnen misschien wachten tot het iets minder heet is in het Midden-Oosten. Of voor de zekerheid een koelbox mee. Of toch een andere camera. Dat laatste wordt een zoektocht.

Binnenkort meer.