WemakeVR heten ze en dat doen ze al sinds 2013 voor opdrachtgevers als AVROTROS, The Voice, het Londen Symphony Orchestra en het Concertgebouworkest. Onlangs hebben ze met het bedrijf &samhoud media &samhoud media is een creatief bureau dat zich bezighoudt met het bedenken van vernieuwende mediaconcepten. samengewerkt om de korte VR-speelfilm ‘In your face’ te realiseren. Inderdaad, die film waarvan het scenario geschreven is door Ronald Giphart.

Het bedrijf heeft een eigen camera ontwikkeld, met techniek ontleend aan de GoPro-camera’s, maar een die betere resultaten levert dan de GoPro-rig. Een rig is de houder waarin 6 GoPro-camera’s passen. Het is een metalen frame met daarin 6 plastic beschermkastjes voor de camera’s. “We kunnen er bijvoorbeeld 6 uur achter elkaar mee werken, dat is anders dan steeds die GoPro-batterijen verwisselen bij zo’n rig”, zegt oprichter Avinash Changa. Daarmee verhelpt hij een van de lastigste aspecten van de GoPro-rig, waarbij je meestal niet boven het uur per batterij uitkomt.

Filmen in 360°

Avinash wil het eigenlijk niet te veel hebben over de techniek. Die is namelijk in beweging, ontwikkelt zich verder, tot het punt dat het min of meer perfect zal zijn, over een paar jaar. Intussen is het volgens Avinash veel beter om te kijken hoe je VR toepast.

Ook hij klaagt, zoals meer VR-pioniers, over de manier waarop beginnelingen het nieuwe medium benaderen. “We krijgen veel scripts binnen, die eigenlijk gewoon 2D zijn. Veel mensen denken dat actioncam filmen de manier is, dus point-of-view actieshots. Maar wij weten dat het niet werkt.” Misselijkheid en desoriëntatie gaan dan algauw een rol spelen.

Volgens Avinash moet je alle aspecten van het 2D-filmen anders benaderen wanneer je VR/360° filmt. “De cadans van je montage is anders, de mis-en-scène, belichting, het geluid, het is allemaal nieuw. De kunst van VR ligt dichter bij theater dan films zoals we die nu kennen.”

Filmtechnieken

Avinash onderscheidt drie filmtechnieken:

1. Ten eerste: 360°-video, dus eigenlijk een bewegende panoramafoto bekeken op een plat scherm.
2. Ten tweede ‘VR’, virtual reality dus, waarbij je de opnames in een VR-bil bekijkt
3. En als laatste 360° in 3D gefilmd, zodat je nog meer perspectief krijgt. “Dan sta je er echt in, in plaats van dat je naar een 360°-video kijkt.”

Hij laat wat opnamen zien. Als ik de Samsung Gear VR-bril opzet, zit ik ineens naast Ilse de Lange bij de Voice Kids. Ook sta ik even op Times Square. De beeldresolutie is niet perfect maar wel opvallend goed.

Verhaalvormen

Avinash wil vooral praten over verhaalvormen:

“Er zijn de VR-experiences: hoe voelt het om bovenop een gebouw te staan. Of je gebruikt VR voor registratie van evenementen. Daarin kun je meer bieden dan de ervaring die je had gehad als je gewoon naar bijvoorbeeld een festival was gegaan als bezoeker. Met VR kun je kiezen om bijvoorbeeld een camera backstage te zetten. Of je verkoopt concertkaartjes met de optie voor de VR-experience waarbij je de muzikant thuis ziet oefenen en tegen jou praten. Je kunt bij festivals met meerdere podia, er eindelijk voor zorgen dat iemand die allemaal kan beleven, in plaats van dat je moet kiezen.”

“Je kunt ook verhalen maken over hoe het is om een dag in iemands schoenen te staan: de bekende artiest, of het fashionmodel. Ze kletst tegen je. Je wordt dan even haar beste vriend.”

“Bij een thriller kan de kijker de fly on the wall zijn, in plaats van dat de moordenaar tegen jou praat, wat misschien te heftig is. Of er is een voice of god die tegen je praat, in plaats van een persoon in die ruimte.”

Journalistieke mogelijkheden

Avinash praat vooral over fictiemogelijkheden en andere video’s waarbij je zaken kunt regisseren. Toch ziet hij ook voor de journalistiek mogelijkheden. “De rol van de maker verandert in VR. Nu, in de klassieke journalistiek, moet een journalist vooral samenvatten, context bieden. In VR ben je vooral een gids en kun je mensen meer ruimte geven om hun eigen conclusies te trekken. Je neemt iemand mee op pad en vertelt, laat zien.”

De VR-pionier vindt dat zeker bij de journalistiek, waar de ‘actie’ niet altijd te sturen is, de kleinere camera’s met lagere beeldresolutie dan de ingewikkelde GoPro-rig best geschikt zijn. “Dan zijn die beelden minder geschikt voor een VR-bril. Maar niet iedereen heeft nu al zo’n bril dus de meeste mensen zullen het als 360-video op hun telefoon of laptop bekijken.”

“Nadeel is wel dat je er dan minder middenin staat en dus minder intens ervaart hoe het bijvoorbeeld is in een door oorlog verscheurd land. We weten inmiddels: met zo’n bril op is het onthouden anders. Je spreekt een deel van de hersenen aan dat herinneringen maakt. Met een VR-bril ben je geen kijker, maar wat wij noemen ‘ een gebruiker’. Je gebruikt de ruimte en ervaart de video.’